martes, 28 de marzo de 2017

Poema de Nezahualcóyotl

Nitlayokoya / Estoy triste

Nitlayokoya, niknotlamatiya
san, nitepiltsin Nesaualkoyotl
xochitika ye iuan kuikatika
nikimilnamiki tepiluan,
ain oyake,
yejua Tesosomoktsin,
o yejuan Kuajkuajtsin.
Estoy triste, me aflijo,
yo el señor Nezahualcoyotl
con flores y con cantos,
recuerdo a los principes
a los que se fueron
a Tezozomoctzin,
a Cuacuahtzin.
Ok nelin nemoan,
kenonamikan.
¡Maya nikintoka in intepiluan,
maya nikimonitkili toxochiu!
Ma ik itech nonasi,
yektli yan kuikatl in Tesosomoktsin.
O aik ompoliuis in moteyo,
¡nopiltsin, Tesosomoktsin!
Anka sa ye in mokuik a ika
niualchoka,
in san niualiknotlamatiko,
nontiya.
En verdad viven,
allá en donde de algún modo se existe
¡ojalá pudiera yo seguir a los principes
llevarles nuestras flores!
¡Si pudiera yo hacer míos
los hermosos cantos de Tezozomoctzin!
Jamás perecerá tu renombre
¡Oh mi señor, tu Tezozomoctzin!
Así, echando de menos tus cantos
me he venido a afligir
solo he venido a quedar triste
yo a mí mismo me desgarro
San niualayokoya, niknotlamati.
Ayokik, ayok,
kenmanian,
titechyaitakiu in tlaltipak,
ika nontiya.
He venido a estar triste, me aflijo
ya no estas aquí, ya no,
en la region donde de algún modo se existe,
nos dejate sin provision en la tierra
por esto, a mí mismo me desgarro.




Consultado de:
http://mexica.ohui.net/textos/16/
https://rafflesc.files.wordpress.com/2011/11/nezahualcoyotl__imagen.jpg

No hay comentarios:

Publicar un comentario